Zastanawiam się, czy tego typu kompozycje geometryczne są wynikiem głębokiego przemyślenia artysty planującego swoją prace i realizującego ją w ten konkretny sposób z góry zaplanowanych właściwie linii i kolorów czy też przypadkowości przyłożonej linijki i powiedzenia sobie ‘może tak być’. To nie jest wyłacznie pytanie odnoszące się do prac Łopuszniaka ale też Stażewskiego i wielu innych. Kombinacji linii i kolorów wypełniających powstałe kształty jest nieskończona ilość. Która z takich prac jest ‘dobra’ a która jest ‘słaba’? Czy opinia krytyków jest wiążąca czy też sam malarz winien decydować…a może to żart jaki się udał? Czy te prace przetrwają następne 50 lat i będą prezentowane na jak na ołtarzu czy też będą kompostowane? Ile w tych pracach jest piękna, dobra, nowej mysli i oryginalności? Jestem ułomnym odbiorcą i nie wszysko do mnie dociera jak też nie każdą inną opinię gotów jestem ekumenicznie zaakceptować. Być może moja opinia jest czytelna na podstawie poprzednich moich wpisów.  

Prace malarstkie Łopuszniaka to również jakaś cząstka polskiej kultury i dlatego odnotowuję to co widzę na rynku. Wyceny tych dwóch prac z tego konkretnego okresu malarskiego artysty są zdecydowanie ‘dojrzałe’ (ripen), zarówno na scenie zagranicznej jak i polskiej. Przerzucanie do Polski jest bezcelowe – zarobić się nie uda.

---

Lot 41. Wladyslaw LOPUSZNIAK (1904-1995). Composition géométrique abstraite signée en bas à gauche. Oeuvre d’art concret mesurant 46 x 61 cm. Provenance : collection privée, Luxembourg – Galerie Drouart (16 rue de la Grange-Batelière, 75009 Paris). Peintre abstrait géométrique d’origine polonaise. Estimate 1,200 euro. Martin & Associes. 07/14/19

---

Lot 89. Wladyslaw LOPUSZNIAK (1904-1995). Composition géométrique abstraite signée en bas à gauche. Oeuvre d’art concret mesurant 46 x 61 cm. Provenance: collection privée, Luxembourg – Galerie Drouart (16 rue de la Grange-Batelière, 75009 Paris). Peintre abstrait géométrique d’origine polonaise. Estimate 1,200 euro. Martin & Associes. 07/14/19

Etudes à l’Ecole des Beaux Arts de Cracovie. Il s’installe en France en 1938 et devient un important important de l’Ecole de Paris.
Après avoir été bonnardien puis surréaliste, il devient non-figuratif. Ses formes fermées, flottant sur un fond marqué de continents de couleurs, sont divisées en sections où alternent les vifs et les ternes. Tenant de l’art concret, à compter de 1944, il remplit ses toiles de formes triangulaires aigues avec parfois des excroissances quadrangulaires, les couleurs pâles se trouvent dans les jaunes et les verts, puis les couleurs fortes alternent avec des noirs, (1950-1969). Il aménage ces triangles en éclatement de diamant, le coeur coloré se défractant en gris, (1975).
Il est présent dans de nombreux musées et a participé à des expositions majeures à Varsovie, au salon des Indépendants en 1939, au salon des Réalités nouvelles en 1955, à la galerie Arnoux, etc.