Uczeń Tadeusza Pruszkowskiego i Felicjana Kowarskiego. Olej Wyjazd z Pałacu Wilanowskiego z 1944 roku to dość wczesną jego pracą. Pałac Wilanowski należał wówczas jeszcze do rodziny Branickich.
Lot 5280. Betley, Jan (1908 Plock – 1980 Warschau), ‘Reiter vor dem Schloss‘, Öl auf Holz/gerahmt, unten links signiert und datiert (19)’44’; Bildmaße 27 x 25 cm, Rahmenmaße 37 x 34 cm. Openng 350 euro. Auktionhouse Weser. 03/09/24. Passed
Polish Art Corner 
Jan Betley namalował też w 1942 r. zimowy Wilanów
https://img1.one.bid/img/1732/321157_1b.jpg?1640124442
Jak lekko płyną te wspaniałe konie przez dziedziniec pałacu w Wilanowie na obrazie z 1944 r. !!Przypominają konie Antoniego Uniechowskiego.Napewno nie była taka sielska przejażdżka możliwa w 1944 r. kiedy w pałacu stacjonowali Niemcy i był tam wojskowy lazaret, a rodzina Branickich mieszkała od 1939 r. najpierw w pwinicy a potem w oficynie pałacowej.”Later when the Germans overran Warsaw in autumn 1939, they occupied Wilanów Palace and my family had to go down to live in the cellars(…)”.
http://www.apkmuk.co.uk/index.php?option=com_content&view=article&id=78&Itemid=121
Już w październiku 1939 r. Niemcy przejęli inwentarze muzealne. Do lutego 1940 r. wybrali i skonfiskowali ponad 330 dzieł z kolekcji wilanowskiej.Ostatni akt grabieży miał miejsce w grudniu 1944 r., kiedy to według relacji świadków mjr Weizenstein (?) z Muzeum Wojskowego w Monachium wywiózł m.in. Portret konny Stanisława Kostki Potockiego pędzla Jacques’a Louisa Davida, słynny namiot turecki oraz wyroby z brązu, zabytkowe meble i kilkadziesiąt obrazów.
https://www.wilanow-palac.pl/puste_ramy_w_muzeum_palacu_krola_jana_iii_w_wilanowie.html
Niemcy lubili sobie też postrzelać szczególnie do nastoletnich powstańców warszawskich.
Anna Branicka-Wolska tak opisuje to, co wówczas widziała: „Chłopców było bodaj dwudziestu czterech. (…) Szli bardzo prędko, poganiani przez żandarmów. Niektórzy się potykali. W ostatniej trójce szedł chłopiec bardzo młody, może piętnastoletni. Ten zatrzymywał się co parę kroków, oglądał, jakby szukał ratunku. Coś wołał. Zdawało mi się, że słyszę: mamo.
https://www.wilanow-palac.pl/tablica_upamietniajaca_powstanie_warszawskie_w_parku_wilanowskim.html
Anna- Helena- Józefa- Maria- Róża hrabianka Branicka-Wolska,córka hr. Adama Branickiego z Wilanowa i Marii Beaty z Potockich z Rymanowa, ostatnia z rodu Branickich herbu Korczak zmarła w sobotę 13 maja 2023 r.W 1942 r. Anna Branicka-Wolskazostała zaprzysiężona w Armii Krajowej(pseudonim „Późna”) w Oddziale „Obroża”.Uczestniczyła w akcji kolportażu konspiracyjnej prasy, przewozu rozkazów i broni.Była działaczką społeczną, członkiem-założycielem Związku Sybiraków i Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego oraz Damą Suwerennego Zakonu Maltańskiego.Odznaczona:Krzyżem AK (1970), Warszawskim KrzyżemPowstańczym, Krzyżem Sybirackim (2004),Krzyżem Oficerskim Orderu OdrodzeniaPolski (2009) za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność na rzecz środowisk kombatanckich oraz francuską Legią Honorową (2010) zauratowanie francuskiego oficera (Bernard deRoquefeuil) w czasie II wojny światowej.Była zawsze bardzo życzliwa i otwarta nakażdego człowieka, a jednocześnie jakoświadek historii zostawiła po sobie dużowspomnień, relacji, służących historykom dobadań nad historią polskiego ziemiaństwa,arystokracji, jak też samej Warszawy.Autorka prac:-Miałam szczęśliwe życie. Ostatnia z Branickich.-Listy niewysłane
https://bi.im-g.pl/im/65/60/1c/z29754981AMP,Anna-Branicka-Wolska-przed-Palacem-w-Wilanowie–je.jpg
Cześć Jej pamięci!